សេចក្តី​រាយការណ៍​ពិសេស​របស់ VOA

ទី​ប្រជុំជន​នៅតាម​ជនបទ​បាត់បង់​ភាព​រស់រវើក

ប្រវត្តិសាស្ត្រ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក គឺ​ជា​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​បែប​នគរូបនីយកម្ម​មួយ ដោយ​កាល​ពី​ដំបូង សហរដ្ឋ​អាមេរិក​មាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​មួយ​ភាគរយ​រស់នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង។ សហរដ្ឋ​អាមេរិក​មាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​ចំនួន​ពាក់​កណ្តាល​នៃ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​សរុប​​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ប្រជា​ពលរដ្ឋ​អាមេរិក​ចំនួន​៨០ភាគរយ​រស់នៅ​ទីក្រុង។ ទោះជា​យ៉ាង​ណា​ក្តី ទស្សនវិស័យ​ដ៏​ចម្បង​នៃ​ជីវភាព​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​នៅ​តាម​ទីក្រុង​តូចៗ និង​តំបន់​ជនបទ​នៅតែ​ដក់​ជាប់​ក្នុង​ក្តី​ស្រមៃ​របស់​សាធារណជន​ទូទៅ ជាជាង​ស្ថានភាព​ជាក់ស្តែង។

ខ្លឹមសារ​ជា​លាយលក្ខណ៍​អក្សរ:

ខ្ញុំ​បាន​រស់​នៅ​​ក្រុង​នេះ​តាំង​ពី​អាយុ​៩​ឆ្នាំ។ កាលពី​ទសវត្ស​៦០​និង​៧០ ទី​នេះ​មាន​ហាង​ខោអា​វ មាន​ហាង​ស្បែក​ជើង មាន​ហាង​គ្រឿង​ដែក Coast to Coast​ ​ហាង​កាត់​សក់ និង​ភោជនីយដ្ឋាន។ អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ មាន​ភាព​អ៊ូអរ​ដូច​កណ្តាល​ក្រុង​ Chicago អីចឹង។

ខ្ញុំ​ធ្លាប់​មក​ហាង​នេះ​កាល​ពី​នៅ​ក្មេង។ ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​នាំ​ខ្ញុំ​មក​កាត់​សក់​នៅ​ទី​នេះ។ ហើយ​ពេល​ដើរ​ចូលទៅ​ គឺ​ឃើញ​មាន​មនុស្ស​១០​ទៅ​១៣​នាក់​អង្គុយ​លើ​កៅអី​រង់​ចាំ​កាត់​សក់ ហើយ​​សុទ្ធ​តែ​ជជែក​គ្នា​អំពី​រឿង​រកស៊ី​ប្រចាំ​ថ្ងៃ។

សព្វ​ថ្ងៃ​ ហាង​បាន​បិទ ហើយ​​​​អស់​មនុស្ស។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​សោកសៅ​ណាស់​ ដែល​ហាង​បិទ​អស់ ​ហើយ​អគារ​មិន​មាន​មនុស្ស។ ទី​នេះ​ឥឡូវ​ដូច​ជា​ក្រុង​ខ្មោច​អីចឹង។

ការ​ស្តារ​ទី​ប្រជុំជន​នៅ​ជនបទ​ឡើង​វិញ​មិន​ងាយ​ស្រួល​ទេ ប៉ុន្តែ​យើងមាន​សុទិដ្ឋិនិយម។

ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ចូលចិត្ត​រស់​នៅ​ទី​ប្រជុំជន​តូច​​នេះ។ ខ្ញុំ​នឹង​នៅ​ទី​នេះ​ដល់​ថ្ងៃ​ស្លាប់៕

—លោក Roger Brashaw, កម្មករ​រោងចក្រ​ចូល​និវត្តន៍

ក្រុង Mount Carroll រដ្ឋ Illinois