Chiapa de Corzo, Meksika Chiapas eyaletinin kırsal kesiminde yaşayan bu iki genç, aileleri karşı çıkmasına rağmen evlendiler.

Metin:

HENDRIN: Adım Hendrin Gonzalez Melchor, 15 yaşındayım.

Lise birinci sınıfın ikinci dönemindeydim…

…ve iyi gidiyordu.

Evlenmek istedim.

Bunun üzerinde düşündük. Ona, benimle gelmesini istediğimi söyledim.

Onu ikna etmek ilk başta elbette biraz zor oldu.

Ama sonra ikna ettim ve bana ‘evet’ dedi.

ESTRELLA: Ben Estrella Belen Estrada Rodriguez.

13 yaşındayım. Lise ikinci sınıfa gidiyordum.

Okuldan dolayı, evlilik konusunda tereddütlüydüm ama onu çok sevdiğim için teklifini kabul ettim.

Onunla birlikte olmak istediğimi biliyordum.

HENDRIN: Babama söylediğimde beni evin arkasına götürdü. Orada bana kızdı ve vurdu.

Ben de evi terk ettim ve büyükannemin evinde kaldım.

Ertesi gün geri dönüp babamla konuştum. Beni desteleyeceğini söyledi.

Tam anlamıyla cesaretli değildim aslında, babamdan çekiniyordum.

Beni yine azarlayacağını sanmıştım.

Bana vurmuştu da ama ne demişler: ‘Sonradan af istemektense, baştan izin isteyin’.

HENDRIN’İN BABASI: Doğrusu şaşırmıştım çünkü planımız bu değildi.

Onun bu sorumluluğun altına bu kadar erken girmesini istemiyorduk.

Hem kendi oğlum hem de kız için aynısını düşünüyorduk elbette.

Bu nedenle o an sinirlendim ancak aynı zamanda da onlar hala çocuk oldukları ve bizim desteğimize ihtiyaç duydukları için bunun üzerinde düşündüm.

Onları evden kovarsam, kötü bir alışkanlık edinirler ya da uyuşturucu bağımlısı olabilirler ve bu da benim hatam olmuş olur diye düşündüm.

Sonrasında yaptığım çok daha iyi oldu, onları hem maddi hem de manevi anlamda elimden geldiğince destekliyorum.

ESTRELLA’NIN ANNESİ EUGENİA: İsmim Eugenia Rodriguez Valbuena.

42 yaşındayım ve bu da kızım Estrella Belen.

Evden ayrıldığında çok canım yanmıştı.

Her şeyin ötesinde nerede ve kiminle olduğunu bilmiyorduk. Erkek arkadaşıyla mıydı yoksa başına bir şey mi gelmişti, bilmiyorduk.

İnsanın çocuğunun nerede olduğunu bilmemesi gerçek bir acı.

Ama sonra burada bir başkasıyla olduğunu öğrendiğimizde eşimle konuştum ve bana artık endişelenmemem gerektiğini söyledi.

Bana, “Kızım beni de hayal kırıklığına uğrattı. Ama artık onları desteklemekten başka yapabileceğimiz bir şey yok” dedi.

Bana, tanıdığımız kişiler oldukarını söyledi.

Çocukluklarından beri arkadaştılar.

Bana, “Umarım, kızım için her şey iyi olacak” dedi.

ESTRELLA: Eskiden okuldan eve geldiğimde her şey benim için hazır olurdu.

Şimdiyse eşimle ilgilenmek zorundayım.

Erken kalkıyorum, sabah 5:40 ya da 6 gibi kahvesini hazırlıyorum.

Sonra evi temizlemeye başlıyorum, bulaşıkları yıkıyorum, eşimin kıyafetlerini yıkıyorum. Hepsi bu değil!

so that I, too, can learn to cook, more than anything.

Daha sonra kayınvalideme kahvaltı hazırlamasında yardım ediyorum. Böylece yemek yapmayı öğreniyorum.

Çünkü yemek yapmayı bilmiyordum ve kayınvalidem yardım ediyor.

Ama artık alışmaya başladım.

HENDRIN: Gerçek şu ki her şey normal.

Sürekli çalışıyorum ve dışarı çok çıkmıyorum. Ama herhangi bir şeyden eksik kaldığımı hissetmiyorum.

ESTRELLA: Şimdilik çocuklarımız yok ya da şu an çocuk sahibi olmayı da düşünmüyoruz.

Bu sorumluluğun altına giremeyiz çünkü çocuk sahibi olmak büyük bir sorumluluk.

Çocuk yetiştirmek için yeterli paramız da yok.

HENDRIN: Diğer kişilere okullarına devam etmeleri için ve bizim yaptığımız gibi yapmamalarını söylerdim.

Okumak isteyenleri teşvik edin ve destekleyin, bu onları devam etmeleri konusunda zorlayacaktır.

ESTRELLA: İçinizde okuma aşkı varsa, o zaman okumaya devam edin.

Ama hayır ben yine de bunu yapardım.

INTERVIEWER: Yine olsa evlenir miydin?

ESTRELLA: Evet!

Ery Acuña Meneses, a staff journalist with TV Azteca, reported from Chiapa de Corzo, Mexico. Lina Correa of VOA Spanish Service reported from Washington, D.C.